yüksek ruhların erdemli sahipleri gibi olalım, onlar ki göçüp giderken sessizce dünyadan ve ruhlarına yavaşça artık git diye fısıldarken hüzünlü dostlarının kimileri der ki son nefesini verdi hayır der diğerleri bu yüzden eriyelim hiçbir ses çıkarmadan ne gözyaşları sel olup aksın ne de fırtınalar çıksın hıçkırıklardan dünyevileşmesin ilahi sevinçlerimiz yoksa biz aşkımızın ilahi olduğunu söyleyemeyiz zarar ve korku getirir dünyanın hareketi hesaplar insanoğlu o neler getirdi neydi ancak kürelerin korkuyla sarsılması çok uzak olsa da bize masumdur yine evrenin bu en son korkunç felaketi bayağı dünyevi sevgililerin aşkı (Ruhları duyularıdır) kabul edemez yokluğunu sevgilinin sevgili ayrı düşüp uzaklara gidemez çünkü uzaklaştırır kendisiyle beraber maddeden yapılmış dünyevi aşkı ama bizler çok daha saf çok daha yüce bir aşkla sevenler benliklerimiz bilir bunun ne olduğunu birbirine karşılıklı inanmış bu zihinler ve daha az özlenir ten gözler dudaklar ve eller ikimizin bir olan ruhları böyle işte gitmek zorunda olsam henüz dayanamasam da karşı gelmelere ben, büyüyorum ve ruhum işlenerek incelen hafifleyen bir altın iki olurlarsa eğer çift olurlar böylece bir pergelin bükülmez iki ayağı gibi sonsuz aşkla seven bir olan iki sevgili sen ruhun sabit duran ayak ancak hareket eder dönerse diğer ayak ve merkezinde oturuyor olsa da dairenin dönerse diğer ayağı pergelin eğilir ve kulak verir ona hemen ve dimdik durur diğer ayak dönerken böyle olacaksın sen de olmalısın sevgilim sabit ayağı pergelin dolaylı hareketin dosdoğru yapacak çizeceğim çemberi diğer ayağı pergelin o eşsiz metanetin ve başladığım yere en sonunda geri Yuvama yuvamıza döndürecek o beni Yazar: John Donne Çeviri: Ayşe Ateşoğlu
